خشونت فیزیکی در دوران بارداری و عواقب مادری و نوزادی آن

خشونت در دوران بارداری، هم مادر و هم جنین را با مکانیزم های مستقیم و غیرمستقیم تحت تاثیر قرار داده و منجربه عواقب ناگوار مادری و نوزادی می گردد. هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی خشونت فیزیکی اعمال شده از سوی همسر در دوران بارداری و ارتباط آن با عواقب مادری و نوزادی است.
مطالعه به صورت مشاهده ای- مقطعی بر روی 406 نفر از زنانی که در تابستان 81 در بیمارستان شهید اکبر آبادی تهران زایمان کرده و در بخش بعد از زایمان بستری شده بودند، انجام و داده ها با استفاده از پرسشنامه ای که حاوی 30 سوال بود جمع آوری شد. داده هایی مربوط به عواقب مادری و نوزادی عبارتند از: زایمان به شیوه سزارین، پارگی کیسه آب قبل از شروع دردهای زایمانی، بستری شدن مادر در بیمارستان در دوران بارداری، تولد نوزاد با وزن کم و تولد قبل از موعد. سپس با استفاده از آزمون آماری Chi-square به تعیین ارتباط خشونت فیزیکی با عواقب مادری و نوزادی پرداخته شد. همچنین با تعیین نسبت خطر (Odds-ratio) شدت ارتباط متغیرهای مربوط به وضعیت عمومی زنان باردار و خشونت فیزیکی تعیین گردید.
فراوانی خشونت فیزیکی از سوی همسر در دوران بارداری، 7/10 درصد تعین شد و بین خشونت فیزیکی با سطح تحصیلات پایین مادر، مصرف سیگار و دارو بدون تجویز پزشک ارتباط معنی دار به دست آمد. همچنین عدم رعایت فاصله گذاری بین تولدها، عدم مراجعه به موقع جهت مراقبت های دوران بارداری، حاملگی ناخواسته و بستری به علل عفونت کلیه، خونریزی شدید همراه با درد، تهوع، استفراغ و پارگی کیسه آب قبل از شروع دردهای زایمانی، وزن کم زمان تولد و تولد قبل از موعد در زنانی که مورد خشونت فیزیکی قرار گرفته بودند، بیش از زنان گروه مقابل بود (p<0.05).
با توجه به یافته های مطالعه حاضر ضمن تایید ارتباط بین خشونت فیزیکی و عواقب نامطلوب مادری و نوزادی توصیه می شود غربالگری برای خشونت خانوادگی در ابتدای دوران بارداری انجام گردد.