تنوع شیوه ها در گفتمان ادبی اسلامی

گفتمان ادبی اسلام به عنوان یک ساختار معنایی متکامل، شیوه های بیانی گوناگونی را برای فرستادن پیام خود و نشاندن آن در جان گیرنده بر می گزیند. خاستگاه چنین شگردی این عقیده است که ساختار روانی آدمیان با یکدیگر متفاوت است و همین امر، آفریننده ی اثر ادبی را بر آن می دارد تا برای راهیابی به ژرفای جان مخاطبان به شیوه های گوناگونی دست یازد و از این رهگذر، آرمان خود را به نحوی مطلوب، عملی سازد؛ از همین روی است که گفتمان ادبی اسلام، اکثر انواع ادبی و نیز همه ی صور خیال و شیوه های معنایی را برای رسیدن به آرمان یادشده، که راه خیر و رستگاری است، به کار می گیرد. شایان ذکر است که این گفتمان دینی، خطوطی روشن را مقتدای خود قرار داده است؛ زیرا خاستگاه آن خرد و منطق البته در کنار عواطف زنده و پویاست که آرمان آن ایجاد دگرگونی در گیرندگان پیام بوده و هم زمان این شگردها را در قالب اسلوبی از گفتار می ریزد که پیام را به آسانی ارسال کند.
جستار حاضر می کوشد به کیفیت به کارگیری انواع ادبی به عنوان یکی از ابزارهای گفتمان ادبی اسلام بپردازد؛ از این رو سعی شده است به طور فشرده و با آوردن نمونه هایی از این گونه های ادبی، که عمدتا از قرآن و احادیث است، به نحوه ی تاثیرگذاری آن بر مخاطبان پرداخته شود.