اصلاح و بهینه سازی مدل DRASTIC با استفاده از عامل شوری به منظور ارزیابی آسیب پذیری آبخوان دشت سرخون

یکی از شاخص های مهم در بررسی وضعیت کیفیت آب های زیرزمینی، هدایت الکتریکی است افزایش هدایت الکتریکی موجب کاهش کیفیت آب شرب و خسارت های جبران ناپذیر بر روی خاک و کیفیت محصولات کشاورزی می شود. آسیب پذیری تمایل یا احتمال رسیدن آلاینده ها به یک مکان مشخص در آبخوان بعد از تولید در سطح زمین است. ارزیابی آسیب پذیری به عنوان ابزاری مناسب در تصمیم های مدیریتی اهمیت دارد. در این پژوهش از میان مدل های رایج در ارزیابی آسیب پذیری، مدل DRASTIC با توجه به ترکیب شاخص های تاثیر گذار هیدرولوژیکی و هیدروژئولوژیکی بر انتقال و یا عدم انتقال آلودگی استفاده شد. عامل شوری یکی از عوامل مهم و تاثیرگذار بر روی کیفیت آب تحت عنوان شاخص آلایندگی وزن و رتبه دهی شده و به عنوان یکی از لایه های لازم در تهیه نقشه شاخص دراستیک اصلاح شده استفاده شد. با توجه به عدم دقت روش های شاخص- همپوشانی (منطق بولین) و مشکلات مربوط به مقادیر نزدیک مرز دسته بندی ها از منطق فازی به دلیل داشتن سیستم رتبه بندی منطقی و واقع بینانه تر برای تصحیح رتبه بندی پارامترهای کمی مدل DRASTIC اصلاحی و پارامتر EC استفاده شد. نتایج حاصل از شبیه سازی مدل دراستیک با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی نشان دهنده همبستگی بالای خروجی شبکه عصبی مصنوعی و شاخص DRASTIC اصلاح شده است