بررسی و تحلیل سیستم اصلاح شرایط کاری (بهداشت، ایمنی و ارگونومی) با رویکرد ارگونومی کلان در یک شرکت تولیدی ازصنایع نیروگاهی ایران در سال 1389

تجربه در سطح دنیا، تاثیر مثبت بکارگیری ارگونومی در بخش های مختلف را به صورت اصلاح شرایط کاری، بهبود کمی و کیفی تولید، کاهش شیوع آسیب های اسکلتی-عضلانی ناشی از کار، کاهش هزینه و در نتیجه افزایش بهره وری نشان داده است و این امر تنها در سایه تبعیت از سیستم اصلاح شرایط کاری مناسب و بکارگیری رویکرد ارگونومی کلان خواهد بود. این مطالعه با هدف تعیین چگونگی وضعیت موجود و تحلیل سیستم اصلاح شرایط کاری در یک شرکت تولیدی از صنایع نیروگاهی با رویکرد ارگونومی کلان انجام گرفت.
این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد. در ابتدا وضعیت برنامه بهبود شرایط کاری با استفاده از سه پرسشنامه، از دیدگاه مدیران (29 نفر)، پرسنل واحد HSE (5 نفر) و کارکنان عملیاتی (85 نفر) مورد ارزیابی قرار گرفت و سپس سه ابزار دیگر از ارگونومی کلان استفاده گردید.
با توجه به نتایج؛ 1) پرسشنامه ها و آزمون های مربوطه، سه گروه هدف در مورد اهداف برنامه بهبود شرایط کاری و روش های ارتقاء آن نظرات یکسانی داشته، ولی در بعضی موارد نظرات متفاوتی داشتند. 2) کارگاه آینده و مصاحبه ها، به فقدان سبک رهبری مشارکتی و عدم وجود سیستم کاری مناسب در شرکت مربوطه اشاره داشتند. 3) بکارگیری چک لیست ILO تعامل مناسب بین سطوح بالا و پایین سازمان را نشان داد.
بیداری نیاز به تغییر در سطوح میانی و پایینی سازمان جهت حل مشکلات مربوط به سیستم اصلاح شرایط کاری ایجاد شد. برای اجرای یک فرآیند شیوه مداخله ارگونومی نیاز به حمایت کامل مدیریت و کارکنان می باشد.