دانش بومی تغذیه دام کوچندگان ایل کلهر

پژوهش حاضر که هدف آن مستند سازی دانش بومی عشایر کوچنده ایل کلهر، بزرگترین ایل کرد، در زمینه تغذیه دام است، طی مطالعه ای با رویکرد کیفی و با استفاده از تکنیک های مصاحبه عمیق و گروه های متمرکز در حوزه جغرافیایی شهرستان گیلان غرب در استان کرمانشاه به اجرا درآمد. بر اساس طبیعت تحقیق کیفی که از نمونه گیری آماری تبعیت نمی کند از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. نتایج با استفاده از تحلیل محتوا تجزیه و تحلیل شد. یافته های حاصل از زندگی عشایر کوچنده ایل نشان داد، دامداران عشایر به منظور رسیدن به تولیدی مطلوب به تفاوت الگوهای تغذیه در مراحل مختلف فیزیولوژیک نظیر قبل از جفت گیری، آبستنی و شیردهی توجه لازم را معطوف داشته و به ارزیابی و مدیریت مرتع به مثابه اصلی ترین منبع تامین خوراک دام در نظام کوچندگی اهمیتی شایان توجه می دهند، از آن جمله مراتع را برحسب عواملی مانند سیستم چرا، به دو نوع «تاقه ت خور» و «هه له چیه ر» تقسیم بندی می کنند و کیفیت مرتع را در ارتباط با عواملی چون داشتن پوشش کافی، آب گیر بودن و... تخمین می زنند. این دامداران مراتع را به قطعاتی مانند دول و پال تقسیم می کنند و برحسب کیفیت به تغذیه نوع خاصی از دام ها می رسانند.