تاثیر یک جلسه فعالیت برونگرا بر میزان عامل رشدی اندوتلیال عروق و اندوستاتین سرم در موش های نر ویستار

آنژیوژنز به معنی ساخت مویرگ جدید از مویرگ های قبلی می باشد. این فرایند موجب تسهیل انتقال اکسیژن به عضلات فعال می گردد. مطالعات نشان داده اند که فعالیت ورزشی حاد فرایند آنژیوژنز را تحت تاثیر قرار می دهد. اما هنوز تاثیر فعالیت برونگرا بر مهم ترین فاکتورهای درگیر در فرایند آنژیوژنز روشن نیست.
هدف از این مطالعه بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت برونگرا بر میزان عامل رشدی اندوتلیال عروق (VEGF) و اندوستاتین سرم درموش های نر ویستار بود.
روش شناسی: بدین منظور از 36 سر موش نر ویستار با دامنه سنی 7 ± 49 روزه و وزن 10±290 گرم استفاده شد. موش ها به طور تصادفی به دو گروه کنترل (12=n) و فعالیت برونگرا (24=n) تقسیم شدند. فعالیت برونگرا شامل 45 دقیقه دویدن بر روی نوارگردان با سرعت 20 متر بر دقیقه و شیب 16- درجه بود. بلافاصله و24 ساعت بعد از فعالیت، ml 2 خون از سرخرگ آئورت پایین رونده موش ها گرفته شد. تغییرات VEGF و اندوستاتین سرم توسط کیت الایزا اندازه گیری شد. میزان VEGF سرم در گروه کنترل pg/ml44/1±5/16 بود. این میزان بلافاصله و 24 ساعت بعد از فعالیت به ترتیب 28% و 12% کاهش یافت(05/0 p≤). همچنین میزان اندوستاتین سرم نیز در گروه کنترل ng/ml 19/23±33/187بود، که بلافاصله و 24 ساعت بعد از فعالیت به ترتیب 26% و 34% کاهش یافت (05/0p≤). از طرفی دیگر نسبت VEGF به اندوستاتین بلافاصله بعد از فعالیت کاهش (02/0p=) و 24 ساعت بعد از فعالیت به طور معناداری افزایش پیدا کرد (001/0 p=).
نتایج این پژوهش نشان داد که بلافاصله بعد از فعالیت حاد برونگرا مهم ترین فاکتورهای درگیر در فرایند آنژیوژنز کاهش می یابند. این یافته ها ممکن است بینش نوینی را در راستای درک بهتر تغییرات چگالی مویرگی در پاسخ به تمرینات برونگرا به وجود آورد.