پهنه بندی خطر زمین لغزش و ناپایداری دامنه ای با استفاده از مدل آنبالاگان

لغزش ها یکی از خطرآمیزترین پدیده های طبیعت هستند که هر ساله خطراتی را برای اموال و زندگی مردم ایجاد می کنند. بنابراین مطالعه استعداد زمین لغزش و پهنه بندی خطر برای برنامه ریزی فعالیت های توسعه ای آینده ضروری می باشد. شناسایی مناطق بی ثبات یا دامنه های بالقوه بی ثبات اولین گام در مدیریت فعالیت های زمین با اهداف کوچک سازی تاثیرهای زیست محیطی می باشد.
این پدیده یکی از مهم ترین خطرهای ژئومورفیک در دامنه های شمالی بینالود نیز بوده و حوضه مورد بررسی (زشک- سرآسیاب) که از دامنه های شمالی بینالود است، از این امر مستثنی نیست. در این مقاله با هدف مشخص نمودن عوامل تاثیرگذار در وقوع زمین لغزش ها با استفاده از مدل تجربی آنبالاگان Anbalagan ابتدا واحدهای کاری مشخص، با تعیین وزن عوامل که بیانگر میزان نقش اطلاعاتی و عملیات میدانی است، نقشه پهنه بندی خطر وقوع زمین لغزش تهیه گردید. نتایج حاصله بیانگر آن است که 9/32% از مساحت منطقه در پهنه های پرخطر و شدیدا پرخطر از نظر وقوع زمین لغزش قرار دارند. شناسایی و معرفی این نواحی از لحاظ حرکات توده ای دامنه می تواند برای برنامه ریزان و مدیران سرزمین در سطح های محلی و منطقه ای حائز اهمیت باشد.