بررسی وضعیت حمایت اجتماعی و کیفیت زندگی سالمندان مراجعه کننده به مراکز توان بخشی با توجه به متغیرهای جمعیت شناختی

روند افزایش جمعیت سالمندان در سال های اخیر، ضرورت توجه به حمایت اجتماعی، نوع روابط و کیفیت زندگی آنان را گوشزد می نماید.حمایت اجتماعی به عنوان مکانیزمی جهت خروج از انزوا و احساس تنهایی و کیفیت زندگی به عنوان مجموعه ای از رفاه جسمی، روانی و اجتماعی است که شادی، رضایت و افتخار، سلامتی، موفقیت های اقتصادی یا فرصت های آموزشی وخلاقیت را برای سالمندان موجب می شود. هدف اصلی مطالعه حاضر، بررسی میزان حمایت اجتماعی و وضعیت کیفیت زندگی سالمندان مراجعه کننده به مراکز توان بخشی روزانه با توجه به تاهل، جنسیت، مرکز توان بخشی مورد پذیرش، و تحصیلات آنان می باشد.
جامعه آماری، سالمندان مراجعه کننده به مراکز توان بخشی در استان مازندران می باشد. روش تحقیق، توصیفی از نوع زمینه یابی است. ابزار سنجش حمایت اجتماعی، پرسشنامه محقق ساخته است و میانگین مقیاس آن 3 می باشد. برای سنجش کیفیت زندگی، نیز از پرسشنامه استاندارد شده (36-SF)، استفاده شده است.
نتایج تحقیق بیانگر اختلاف معنی داری بین میانگین نمره حمایت اجتماعی و مولفه های آن با میانگین آزمون است. و حمایت اجتماعی در میان سالمندان بالاتر از متوسط است، هم چنین از نظر میزان برخورداری از حمایت اجتماعی بین سالمندان با توجه به تاهل، سطح تحصیلات، مرکز تحت پوشش اختلاف معنی دار می باشد.
با توجه به خدمات ارائه شده در مراکز توان بخشی مذکور، به طور کلی کیفیت زندگی سالمندان، در حد مطلوبی است. و تفاوت معنی داری در کیفیت زندگی سالمندان بر حسب تاهل و سطح تحصیلات وجود ندارد، ولی از نظر این که سالمندان از چه مرکزی باشند، تفاوت معنی دار می باشد.