بررسی کارایی دو نوع سمپاش بر پایه الکترواستاتیک و صفحات چرخان در مقایسه با سمپاش فرقونی لانس دار در کنترل با بیماری بلاست برنج

بیماری بلاست برنج (عامل: Pyricularia grisea (Cooke) Sacc.) یکی از مهمترین بیماری های این محصول در جهان است که عموما برای کنترل این بیماری از قارچ کش ها استفاده می شود. در این ارتباط انتخاب سمپاش مناسب با توجه به شرایط مزارع کشور نقش به سزائی در افزایش کارائی سموم و کاهش آلودگی های زیست محیطی دارد. لذا در این تحقیق کارائی پنج نوع سمپاش شامل دو نوع سمپاش میکرونر بومدار پشتی (سمپاش میکرونر بومدار پشتی مدل -N10 KP 4000 و سمپاش میکرونر بومدار پشتی مدل SKN-3000) و دو نوع سمپاش الکترواستاتیک (دستگاه سمپاش الکترواستاتیک مدل GPS-5 TM (ESS) و دستگاه سمپاش پشتی موتوری اتومایزر با هد الکترواستاتیک) و سمپاش فرقونی لانس دار با مصرف دو دز 1 و 75/0 کیلوگرم در هکتار از قارچ کش تری سیکلازول (Beam® WP 75%) در کنترل بیماری بلاست برنج روی رقم حساس دیلمانی در قالب آزمایش فاکتوریل دو عاملی بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شرایط مزرعه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد سمپاش اتومایزر با هد الکترواستاتیک، سمپاش فرقونی لانس دار (سمپاش رایج) و سمپاش میکرونر بومدار پشتی مدل N10 KP 4000 بالاترین کارائی (میانگین شدت آلودگی به ترتیب 13/0±67/1، 12/0±2 و 33/0±5/3 بود) را در کنترل بیماری دارند. میزان محلول مصرفی در این سه نوع سمپاش به ترتیب معادل 48، 450 و 65 لیتر در هکتار بود که بیانگر کاهش حجم محلول مصرفی در سمپاش اتومایزر با هد الکترواستاتیک و میکرونر بومدار پشتی است. این امر سبب افزایش راندمان کاری روزانه و کاهش هزینه های کارگری می گردد. بررسی کارت های حساس به آب نشان داد در سمپاش های میکرونر بومدار پشتی و الکترواستاتیک یکنواختی اندازه قطرات و پوشش آنها نسبت به فرقونی لانس دار بیشتر است. شایان ذکر است با توجه به ارتفاع زیاد بوته های برنج در مرحله بلاست خوشه امکان کاربرد سمپاش های مذکور در این مرحله به نحو مطلوب و شایسته وجود ندارد و نتایج فوق صرفا در مرحله بلاست برگ قابل توصیه می باشد.