الگوی ارتقای اثربخشی مدیران گروه های آموزشی دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی (مورد مطالعه دانشگاه آزاد اسلامی)

مدیران گروه های آموزشی به عنوان حلقه مرتبط با مدیریت دانشگاهی، اعضای هیات علمی و دانشجویان از جایگاه حساس و ویژه ای در تحقق اهداف دانشگاهی برخوردارند. هدف این پژوهش ارائه الگویی برای افزایش اثربخشی مدیران گروه های آموزشی در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی است. این مطالعه بصورت پیمایش توصیفی تحلیلی است و انتخاب نمونه (359=n) به روش طبقه ای و به صورت تصادفی در سطح واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی منطقه هشت انجام شده است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته که بر محور مولفه ها و عوامل نظریه مدیریت سایبرنتیک در آموزش عالی تنظیم گردیده استفاده شد.
بر اساس یافته های پژوهش، عوامل اثربخشی مدیران گروه های آموزشی بر اساس نتایج تحلیل عاملی در قالب سیزده عامل دسته بندی گردید. همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد که متغیرهای وارد شده به تحلیل در سطح 99/0 قادر به تبیین تغییرات متغیر وابسته یعنی میزان اثر بخشی مدیران گروه های آموزشی بوده و عامل بازسازی مداوم، بیشترین تاثیر را بر اثربخشی مدیران گروه دارد. تناسب مدل پیشنهادی نیز بر اساس نتایج حاصل از ضریب تعیین چندگانهR2 و نتایج بدست آمده از معادله تناسب تایید گردید. بر اساس یافته های جانبی پژوهش مشخص شد که متغیرهای جمعیت شناختی تاثیر قابل توجهی بر نتایج تحقیق نداشته اند.