حقوق بشردوستانه و حمایت از اماکن عبادی در مخاصمات مسلحانه بین المللی و غیربین المللی

اماکن عبادی به دلیل برخورداری از جایگاه خاص دینی و ارزشمندی آن برای جوامع انسانی، از موقعیت حمایتی و مصونیتی برخوردار شده است. برای حمایت از اماکن مذهبی در مخاصمات مسلحانه، معاهدات مختلفی در قرون اخیر منعقد شده است. هدف این مقاله معرفی و تشریح برخی از مهم‎ترین اسناد حقوق بشردوستانه است که به حمایت از اماکن مذهبی پرداخته‎اند.
مقاله حاضر به صورت اسنادی و از نوع توصیفی- تحلیلی است. اطلاعات این مقاله به روش کتابخانه‎ای و از طریق فیش‎برداری جمع آوری و تحلیل شده‎اند.
یافته ها: عمده‎ترین اسناد منعقده حامی اماکن عبادی، کنوانسیون های صلح لاهه 1907، مجموعه کد لیبر و اعلامیه بروکسل ابتدای قرن گذشته است. دو پروتکل الحاقی به کنوانسیون‎های ژنو 1949 در سال 1977 درباره حمایت از قربانیان مخاصمات بین المللی و غیربین المللی، اساسنامه دیوان بین الملل کیفری، پروتکل الحاقی دوم به معاهده 1954 لاهه نیز از دیگر این اسناد هستند. در اساسنامه دیوان، هدایت حمله عمدی به اماکن عبادی را در زمره جنایات جنگی قلمداد نموده است.
حمایت از اماکن مذهبی در سرتاسر تاریخ بشریت وجود داشته است اما در عصر حاضر شاهد ورود این نوع حمایت به اسناد بین المللی، شکل گیری یک عرف بین المللی و تاکید بر حمایت از این نوع اماکن هستیم. حمایت از اماکن مذهبی توسط اسناد بین المللی در مقایسه با حمایت این اسناد از سایر اماکن ضعیف است.