بررسی و تحلیل گفتمان فتوت صوفیانه در تاریخ اسلام از قرن سوم تا هشتم هجری قمری

در تاریخ اسلام، فتوت و جوانمردی به عنوان یک نظام اخلاقی به دو شاخه ی عملی (فردی و اجتماعی) و نظری (تدوین و نگارش فتوت نامه ها و رسائل) تقسیم می شود. فتوت صوفیانه که تقریبا از قرن سوم هجری تکوین یافت؛ حاصل ارتباط متقابل فتوت با تصوف و شاخه های مهم آن یعنی ملامتیه و قلندریه بود. فتوت صوفیانه به تدریج در قرن ششم هجری به یک نهاد سیاسی تبدیل و پس از سقوط خلافت عباسی، در عصر مغولان و ایلخانان در مناطق مختلف جهان اسلام همچون ایران و آناتولی نفوذ و گسترش بیشتری یافت تا جایی که جنبه ی اخلاقی - صنفی فتوت بر جنبه ی سیاسی آن غلبه کرد. در این دوران خانقاه ها محل دستگیری از مردم و فتوت نامه های زیادی با گرایش های صوفیانه تدوین و نگاشته شد. با توجه به اهمیت موضوع، این مقاله در صدد است به طور کلی و با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی گفتمان فتوت صوفیانه در تاریخ اسلام از قرن سوم تا هشتم هجری قمری، بپردازد.