تحلیل تناسب اراضی (LSA) برای توسعه شهری در محدوده مجموعه شهری تبریز با استفاده از روش تحلیل فرایند سلسله مراتبی

یکی از موارد مهم و پیچیده برای برنامه ریزان شهری تصمیم گیری در مورد مکان های مناسب جهت گسترش آتی شهرها و تعیین اراضی مناسب توسعه می باشد. پیچیدگی و فراوانی عوامل موثر در تعیین مطلوبیت اراضی برای توسعه شهری لزوم به کارگیری فناوری هایی برای مدیریت بهینه و جلوگیری از رشد پراکنده شهری را می طللبد. هدف اصلی مقاله حاضر تشخیص و تعیین مکان های مناسب جهت گسترش آتی فضاهای سکونت و فعالیت در محدوده مجموعه شهری تبریز است. بدین منظور از روش های ارزیابی چند معیاره مبتنی بر تحلیل سلسله مراتبی برای تولید و تجزیه و تحلیل نقشه ها و لایه های مختلف کاربری اراضی استفاده شده است. طی این فرآیند ابتدا شاخص های طبیعی و انسانی مورد نیاز و تاثیرگذار در قالب 12 شاخص شناسایی، تهیه و مورد استفاده قرار گرفته اند و در نهایت نقشه نهایی اراضی مناسب توسعه بر اساس مدل AHP تولید شده است. بر اساس یافته های تحقیق، از کل مساحت 8/272761 هکتاری محدوده مورد مطالعه حدود 41 درصد اراضی مناسب و نسبتا مناسب برای توسعه و 37/31 درصد، اراضی نامناسب و نسبتا نامناسب برای توسعه تشکیل می دهند. همچنین از نظر توزیع مکانی اراضی مناسب توسعه بیشتر در قسمت های مرکزی به طرف جنوب و اراضی نامطلوب در قسمتهای شرق و شمال به طرف شمال غرب قرار گرفته اند.