تاثیر یک جلسه فعالیت برونگرا بر میزان پروتئین های اینتگرین β1و وینکولین در عضله کند انقباض و تند انقباض موش های نر ویستار

اینتگرین β1 به عنوان گیرنده مکانیکی و وینکولین پروتئین عمده ناحیه چسبنده شناسایی شده که سیگنال های مکانیکی را بین خارج غشاء سلول و درون آن انتقال می دهند. هدف از این تحقیق مطالعه اثر یک جلسه فعالیت برونگرا بر میزان پروتئین های اینتگرین β1و وینکولین در عضلات تند انقباض و کند انقباض در موش های نر ویستار بود.
تعداد 18 سر موش صحرایی (78/29 ± 44/286 گرم) بعد از آشناسازی با محیط و تریدمیل به طور تصادفی به سه گروه (تجربی 1، 2 و کنترل) تقسیم شدند. حیوانات بعد از آشنایی با محیط و نوارگردان، برای انجام فعالیت برونگرا بر روی نوار گردان با شیب 16 (درجه منفی) و سرعت 20 (متر در دقیقه) به مدت 40 دقیقه دویدند. 48 ساعت بعد از فعالیت پس از بیهوش کردن حیوانات از طریق تزریق صفاقی، عضلات نعلی و باز کننده انگشتان پا تحت شرایط استریل خارج گردید. برای سنجش پروتئین های اینتگرین β1 و وینکولین از روش الایزا استفاده گردید. سرم حیوانات برای اندازه گیری کراتین کیناز (24 و48 ساعت بعد از تشریح) استفاده شد. داده ها با آزمون آماری T-test و تحلیل واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و سطح معناداری 5 درصد در نظر گرفته شد.
نتایج نشان داد که کراتین کیناز افزایش داشته ولی معنادار نبود. همچنین در تارهای کند انقباض اینتگرین (21 درصد) و وینکولین (22 درصد) پس از فعالیت برون گرا به طور معناداری کاهش یافت. در تارهای تند اینتگرین (17 درصد) کاهش و وینکولین (7 درصد) به طور معناداری افزایش یافت.
نتایج تحقیق نشان می دهد که با توجه به تغییرات کراتین کیناز و کاهش پروتئین های ساختاری بعد از فعالیت، احتمالا فعالیت آسیب زا بوده است و تجزیه پروتئین ها به ویژه در تارهای کند انقباض حتی 48 ساعت بعد از فعالیت ادامه داشته است. بنابراین احتمالا بازسازی و هایپرتروفی ناشی از جبران آسیب در زمان طولانی تری انجام می گردد. هر چند به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است.