کنترل ناقص 1 در زبان فارسی

در این مقاله پس از ارائه ملاک هایی برای تمایز کنترل اجباری از کنترل غیر اجباری، ساخت کنترل ناقص در زبان فارسی بررسی می گردد و برخلاف نظر اکثر زبانشناسان فارسی زبان، در ساخت کنترل ناقص در زبان فارسی برخی از معیارهای ویلیامز مرجع ضمیر مستتر، رابطه سازه فرمانی بین مرجع و ضمیر مستتر و عدم حضور فاعل واژگانی در جمله پیرو الزامی نیست فرض کرده است و از سوی دیگر برخلاف کنترل غیراجباری در این نوع ساخت ها، کنترل از فاصله دور (1980) و کوستر (1984) برای تشخیص ساخت کنترل اجباری رعایت نمی شود از جمله در این نوع ساخت کنترلی(uniqueness) واحد بودن. با وجود این از آنجا که این موارد قابل تبیین هستند کنترل ناقص را می توان نوعی کنترل اجباری. مهمتر این که در کنترل ناقص در زبان فارسی، مقوله تهی در جایگاه فاعلی متمم دارای خوانشی از نوع باز(De-se) و تعبیربه خود (sloppy) از مقوله تهی امکانپذیر نیست. بنابراین این نوع کنترل زیر (arbitrary control) و خوانش اختیاری (long distance control) گروهی از کنترل اجباری است.