مقایسه تاثیر LHRH-A2 و پیموزاید هر یک به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر روی تخم ریزی و شاخص های کیفیت تکثیر مولدین ماده ماهی سفید Rutilus frisii kutum

این پژوهش با هدف بررسی اثرات استفاده از هورمون LHRH-A2 (Luteinizing Hormone Releasing Hormone Analogue) و پیموزاید (آنتاگونیست دوپامین)، بر تخم ریزی و شاخص های کیفیت تکثیر، روی 63 مولد ماده ماهی سفید انجام شد. تیمارها شامل: 1- LHRH-A2 (bw μg kg-1 1)، 2- پیموزاید (bw mg kg-1 5)، 3- ترکیب پیموزاید و LHRH-A2(bw mg kg -1 5+bw μg kg-1 1)، 4- عصاره هیپوفیز (شاهد مثبت) (bw mg kg -1 1)، 5- نرمال سالین 7 درصد به میزان 1 سی سی به ازای هر کیلوگرم وزن بدن ماهی (شاهد منفی) و 6- گروه ماهیان بدون تزریق، بودند. تزریق به روش داخل عضلانی صورت گرفت و درصد جواب دهی، فاصله زمانی از تزریق تا تخم ریزی، شاخص اوولاسیون، هماوری کاری، درصد لقاح تخم، درصد وزن تخمک نسبت به وزن بدن و درصد تخمه گشایی و نیز بافت تخمدان مولدین به روش بافت شناسی کلاسیک مورد مطالعه قرار گرفت. بر اساس نتایج، بیش ترین درصد جواب دهی (78/77 درصد)، کم ترین زمان سپری شده از تزریق تا تخم ریزی (7/4±2/34)، بیش ترین میانگین درصد وزن تخمک استحصالی نسبت به وزن بدن (3/1±2/14) و بیش ترین درصد لقاح (8/0±9/95) و درصد تخمه گشایی (4/10±2/44) به تیمار 3 (ترکیب پیموزاید و LHRH-A2) تعلق داشت. در بررسی بافت شناسی مشخص شد تخمدان اغلب ماهیانی که به تزریق پاسخ نداده بودند در اواخر مرحله چهار رسیدگی جنسی و تخمدان ماهیان پاسخ داده به تزریق در مرحله شش قرار داشت. به نظر می رسد تزریق ترکیب پیموزاید و LHRH-A2(bw mg kg -1 5+bw μg kg -1 1) به دلیل وجود بیشترین درصد جواب دهی، کمترین تاثیر منفی بر تکثیر و به صرفه بودن از نظر اقتصادی نسبت به عصاره هیپوفیز، می تواند به عنوان یک روش مفید در زمینه توسعه روش های تکثیر مصنوعی ماهی سفید در نظر گرفته شود.