جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی و ریه ی موش BALB/c و مقایسه ی ایمونوفنوتایپ آن ها

سلول های بنیادی به دلیل توانایی تمایز به سلول های مختلف، تکثیر و کشت نسبتا آسان و داشتن ویژگی های تعدیل ایمنی به عنوان منبعی امیدبخش برای ترمیم بافتی هستند. با وجود تحقیقات وسیع بر روی فنوتایپ ایمنی سلول های بنیادی مزانشیمی، نبود مارکر اختصاصی چالش هایی برای محققان در بر دارد. هدف از این مطالعه جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی و ریه و مقایسه ی بیان مارکرهای پروتئینی در سطح این سلول ها است.

سلول های بنیادی مزانشیمی از ریه و بافت چربی موش جداسازی و کشت شدند. محیط های تمایزی اختصاصی برای بررسی های تمایزی به آن ها اضافه شد. در نهایت میزان بیان آنتی ژن های سطحی با اضافه کردن آنتی بادی های مونوکلونال در دو جمعیت سلولی با روش فلوسیتومتری مورد مقایسه قرار گرفتند.

هر دو سلول بنیادی ساکن بافت به خوبی تکثیر شدند و تمایز به استئوسیت و آدیپوسیت در آن ها قابل مشاهده بود. همچنین سلول های بنیادی ریوی و بافت چربی دارای مارکرهای CD90، CD73 و CD105 بودند و از طرفی دیگر مارکرهای CD34، CD45 و CD11b را بیان نمی کردند. در این مطالعه سلول های بنیادی مزانشیمی ریوی دارای درصد پایین تری از مارکر CD105 را نسبت به سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی بودند.

سلول های بنیادی مزانشیمی از ریه جداسازی شدند و مشابه سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی مارکرهای شایع مرتبط با سلول های بنیادی مزانشیمی را بیان کردند.