نسخه اعتدالی که آمریکایی ها برای ما نوشته اند

یکی از شگردهایی که همواره در طول تاریخ برای تحت تاثیر قرار دادن افکار عمومی به‌کار گرفته می‌شده است، استفاده از مغالطه اشتراک لفظی است، بدین معنی که سیاسیون و نظریه‌پردازان سعی می‌کنند از واژه‌ای که دارای چند معناست بدون قراین خاصی که مرادشان را مشخص کند، آن لفظ را به‌کار گیرند، تا ذهن مخاطب را به معنای معروفش مشغول سازند، در حالی که خودشان معنای دیگری را اراده کرده‌اند. به عنوان نمونه واژه اصلاحات که در 16 سال قبل میدان‌دار عرصه سیاست شد، از همین قبیل بود. این واژه حداقل دارای سه معنای متفاوت است؛ 1. از ماده صلح به معنای آشتی، 2. از ماده صلاح به معنای سلامت و درستی، 3. ترجمه رفرم به معنای تغییر تدریجی نظام. روشن است که توده‌های مردم از واژه اصلاح‌طلبی همان معنای دوم را می‌فهمیدند، ولی سیاسیون عصر به دنبال اجرایی کردن اصلاحات به معنای سوم بودند. کاری که سرنوشت آن در پایان کار دولت اصلاحات بر همه عیان شد و اهداف واقعی آن در فتنه 88 نقطه ابهامی باقی نگذاشت. واژه اعتدال نیز از همین سنخ است؛ این واژه معانی متفاوتی دارد که یکی از آن‌ها میانه‌روی و حرکت بر جاده میانه، به دور از افراط و تفریط است. همان‌که قرآن مجید آن را امت وسط نامیده است. ولی معنای دیگر آن همان معنای وارداتی است که دشمن آن را اراده کرده است؛ یعنی اسلامی که آمریکایی‌ها بپسندند و با منافع غربی‌ها هیچ تعارضی نداشته باشد، بلکه اهداف و منافع آن‌ها را به نحو احسن تامین کند. در این نوشتار جهت آشنایی با شاخص‌هایی که غربی‌ها برای اسلام اعتدالی مشخص کرده‌اند به معرفی بخشی از آن‌ها می‌پردازیم تا روشن شود که اعتدالی که دولت یازدهم از آن دم می‌زند، چه وجه تمایزی با اسلام اعتدالی آمریکایی دارد. در این‌باره به تحقیقات موسسه رند در این موضوع می‌پردازیم. ابتدا خوب است به اختصار با موسسه مذکور آشنا شویم و سپس به پروژه اسلام اعتدالی بپردازیم...