تحلیل ریسک زلزله با استفاده از سیستم استنتاج گر فازی و کاربرد آن در مطالعات به سازی لرزه ای ساختمان های موجود

یکی از مشکلات مهم در مطالعات به سازی لرزه ای ساختمان های موجود، تصمیم گیری به موقع برای ختم ویا ادامه ی مطالعات مراحل مختلف به سازی، به منظور صرفه جویی در وقت و هزینه است. برای حل این مشکل و اظهار نظر منطقی تر پیرامون این مسئله، می توان از سیستم های تصمیم گیر در ارزیابی سازه کمک گرفت. در این مقاله، روند استفاده از ابزار فازی برای دسته بندی سازه ها به سطح پذیرش خطر لرزه ای با توصیف کیفی ارائه شده است. هدف از این تحقیق، تهیه ی مدلی است که بتواند مطالعات اولیه ی به سازی لرزه ای ساختمان های موجود و هم چنین، تصمیم گیری درباره ی ادامه ی روند مطالعات آن ها را تسریع بخشد. از جمله مهم ترین مزایای روش پیشنهادی می توان به امکان مدل کردن عدم قطعیت ها، ورود اطلاعات برداشت شده از سازه به صورت کیفی و سرعت بسیار بالای روند تحلیل ریسک، اشاره کرد. در نهایت، برای بررسی کارایی روش پیشنهادی، مدل طرح شده روی تعدادی از مدارس تهران و حومه، آزمایش شد که نتایج حاکی از کارایی مناسب آن است.