محیط رسوبی، دیاژنز و چینه نگاری سکانسی بخش دالان زیرین در میدان گازی گلشن، خلیج فارس

در این مطالعه برای اولین بار قسمت بالایی عضو دالان زیرین در میدان گلشن، در قسمت های مرکزی خلیج فارس مورد بررسی قرار گرفته است. برای تعیین محیط رسوبی، دیاژنز و چینه نگاری سکانسی بخش بالایی دالان زیرین در این میدان، در ابتدا با مطالعه مغزه و برش های آن، مشخصات ماکروسکوپی مطالعه شده است. در مرحله بعد ریز رخساره ها با استفاده از مشخصات میکروسکوپی تعیین گردیده و سپس با ریز رخساره های استاندارد مقایسه شده است. با ادغام مشخصات میکروسکوپی و ماکروسکوپی، 13 رخساره برای بخش مورد مطالعه از دالان زیرین تعیین شده است، که غالب این رخساره ها متعلق به قسمت های کم عمق محیط رسوبی یک رمپ کم شیب می باشند. با مطالعه محیط های دیرینه و عصر حاضر مدل رسوبی ترسیم شده است. فرایندهای دیاژنزی در توالی مذکور به مقدار قابل توجهی به جایگاه رخساره ها در محیط و سکانس ها بستگی دارد. غالبترین فرایند دیاژنزی در توالی مورد بررسی دولومیتی شدن می باشد، که تقریبا بیش از 80 درصد رخساره ها را تحت تاثیر قرار داده است و شدت آن در رخساره های مختلف، متفاوت می باشد. توالی مورد بررسی از یک سکانس مرتبه سوم تشکیل شده است، که بیشترین مطابقت را با سکانس KS6 در صفحه عربی دارد. روش مورد استفاده در چینه نگاری سکانسی در این مطالعه، روش سکانس پیشرونده – پسرونده است. سطح حداکثر غرقابی از روی گسترش رخساره های رسوبی رو به دریا، که اغلب شامل گرینستون های متعلق به گروه رخساره ای سد ماسه ای (شول) می باشند، تعیین شده است. همچنین مرز سکانسی با گسترش رخساره های انیدریت با ساخت قفس مرغی و فنسترال دولومادستون دارای ترک های گلی، برای رده های مختلف سکانسی مشخص شده است. سکانس های تعیین شده در این توالی را می توان به رده های سه، چهار و پنج تقسیم نمود.