برآورد ارزش خدمات غیر مصرفی زمین های کشاورزی برای ساکنان مناطق شهری با استفاده از تکنیک آزمون انتخاب (بررسی موردی: استان مازندران)

بی توجهی به برخی اهداف ها مانند ارزش های زیست محیطی و اجتماعی کاربری های مختلف زمین و نقصان در کمی کردن ارزشهای غیرمصرفی و زیست محیطی زمین که بتواند قابل مقایسه با ارزش تولیدی و تجاری آن شود، منجر به تصمیم گیری های نادرستی در تبدیل اراضی کشاورزی به شهری یا صنعتی شده است که برگشت ناپذیر هستند. در استان مازندران نیز با وجود اراضی کشاورزی بسیار حاصلخیز و طبیعت منحصر به فرد آن، توسعه گردشگری به شکل نابسامان موجب افزایش تقاضا برای مسکن دوم یا ویلا و تغییر کاربری گسترده زمین های کشاورزی شده است که اثر گذاری های زیان بار اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی فراوانی را برای منطقه در بر دارد در این بررسی به برآورد ارزش خدمات غیر مصرفی زمین های کشاورزی این استان از منظر ساکنان مناطق شهری پرداخته شد که این ارزش با تبدیل این زمین ها به ساختمان به کلی از بین می رود و یکی از زیان های این پدیده مهم می باشد. بر اساس نتایج این تحقیق متوسط تمایل به پرداخت ساکنان این مناطق 559 میلیون / 11 میلیون ریال برای زمین دیم تا 162 / برای حفظ هر هکتار زمین کشاورزی بسته به نوع زمین از 6 511/ ریال برای باغ متغیر می باشد و میانگین تمایل به پرداخت برای حفظ هر هکتار شالیزار در این منطقه، 553 میلیون ریال در سال می باشد. این ارقام گویای ارزش بالای منافع غیر بازاری زمین های کشاورزی برای ساکنان مناطق شهری این منطقه می باشد که متاسفانه در تحلیل های فایده-هزینه پروژه های ملی نادیده گرفته می شود.