تاثیر پلاسمای غنی از پلاکت بر پیشگیری از گشادی تونل در عمل بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از تاندون چهار لایه هامسترینگ خود بیمار (کارآزمایی بالینی تصادفی)

پیش استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) به عنوان کمک برای ترمیم بافتی در جراحی ارتوپدی روز به روز طرفدار پیدا می کند. گشادی تونل پس از بازسازی رباط متقاطع جلویی پدیده شناخته شده است که می تواند جراحی بازنگری را به مخاطره بیاندازد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر پلاسمای غنی از پلاکت در پیشگیری از گشادی تونل در بازسازی رباط متقاطع جلویی بود.
مواد و در یک مطالعه بالینی تصادفی آینده نگر، در طی یک سال بیمارانی که تحت عمل بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از گرافت ها مسترینگ قرار می گرفتند به صورت تصادفی به دو گروه 25 نفری تزریق پلاسمای غنی از پلاکت داخل تونل ها حوالی عمل (گروه 1) و بدون تزریق (گروه 2) تقسیم شدند. سی تی اسکن زانو ها روز بعد از عمل و 3 ماه بعد از عمل انجام شد و قطر تونل ها اندازه گیری گردید. بیماران در طی 3 ماه از نظر بالینی بررسی شدند و همزمان میزان شلی مفصلی نیز سنجیده شد.
سه ماه بعد از عمل همه بیماران بدون درد و دارای زانوی پایدار، تست «لاکمن» منفی و دامنه حرکات خوب بودند. نتایج آرترومتری در هر دو گروه به طور مشخصی بهبود یافتند (001/0>p). علی رغم آنکه بروز گشادی تونل در گروه پلاسما اندکی کمتر از گروه کنترل بود، بین دو گروه نه در ورودی یا وسط تونل فمور و نه در ورودی یا وسط تونل تیبیا، ختلاف معنی داری وجود نداشت (05/p ≥0).
این بررسی نشان داد پلاسمای غنی از پلاکت تاثیر واضحی در پیشگیری از گشاد شدن تونل پس از بازسازی رباط متقاطع جلویی ندارد.