تعیین و مقایسه اضطراب امتحان و منبع کنترل در دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرستان های داران و چادگان

اضطراب امتحان عامل ضعف سیستم ایمنی بدن، بازدارنده پیشرفت تحصیلی، کاهش کارآمدی تحصیلی، و تحمیل هزینه های زیاد بر جوامع است. منبع کنترل، چگونگی جست و جو و شیوه پردازش اطلاعات در محیط در رابطه با وقایع ومسایل زندگی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین و مقایسه اضطراب امتحان و منبع کنترل درونی و بیرونی در دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرستان های داران و چادگان استان اصفهان) در سال 1390 صورت پذیرفت.
این مطالعه توصیفی از نوع مقطعی بود که تعداد 288 نفر دانشجو به روش تصادفی با انتساب متناسب انتخاب و وارد مطالعه گردیدند. ابزار گردآوری اطلاعات دو پرسشنامه استاندارد اضطراب اشپیلبرگر و منبع کنترل راتر به همراه بخش اطلاعات جمعیت شناختی بود که به صورت خود گزارش دهی تکمیل گردیدند. داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 18 و به وسیله آمار توصیفی و آزمون های تحلیلی نظیر T-test، ANOVA، Mann-Whitney U، Kruskal-Wallis H و Chi-Square در سطح معناداری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
میانگین سن دانشجویان 06/4±26/22 سال، 1/67% زن، 3/28% متاهل، 2/70% ساکن شهر بودند. 7/21% دارای منبع کنترل درونی، 3/78% بیرونی و 4/3% دارای اضطراب خفیف، 6/30% متوسط به پایین، 2/51% متوسط به بالا، 8/12% نسبتا شدید، 2/1% دارای اضطراب شدید بودند. میان سطح اضطراب دانشجویان و منبع کنترل ارتباط آماری معناداری وجود نداشت. دانشجویان ساکن شهر اکثرا دارای منبع کنترل بیرونی، مجردها دارای اضطراب بیشتری نسبت به متاهلین و با بالاتر رفتن سن میزان اضطراب کاسته می شد.
در این مطالعه در بیش از نیمی از دانشجویان اضطراب با سطح متوسط به بالا وجود داشت، با توجه به اثرات منفی این اضطراب بر عملکرد تحصیلی دانشجویان، اجرای برنامه های پیشگیری از اضطراب، ارایه خدمات روان شناختی و مشاوره و همچنین با توجه به بی ارتباط بودن منبع کنترل دانشجویان با سطح اضطراب آنها، شناسایی دیگر علل مرتبط با آن و سپس برنامه ریزی جهت مرتفع نمودن آنها، پیشنهاد می شود.