تاثیر کاربرد دو سیستم باندینگ سلف اچ و تک بطری بر استحکام برشی باند فیشور سیلنت به مینای دندانهای شیری و دائمی

کاربرد باندینگ های سلف اچ، با مراحل کمتر و ساده تر در دندانهای دائمی و شیری افزایش یافته است. بنابراین هدف از این مطالعه تجربی، مقایسه اثر روش معمول اسید اچ، باندینگ تک بطری و باندینگ سلف اچ بر استحکام برشی باند (SBS) فیشورسیلنت نوری به مینای دندانهای شیری و دائمی است. در این مطالعه آزمایشگاهی، صافترین سطوح پروگزیمال مینای تراش نخورده سی مولر شیری (گروه های 6،4،2) و سی پرمولر دائمی (گروه های 5،3،1)، در شش گروه ده تایی قرارگرفتند. گروه 1و 2 (کنترل): اسید اچ + فیشور سیلنت نوری (Concise 3M-ESPE). گروه 3و4 (SB): اسید اچ+تک بطری (Single bond) + فیشورسیلنت. گروه 5و6 (PLP): سلف اچ (Prompt L-Pop 3M-ESPE) + فیشورسیلنت. پس از پانصد چرخه حرارتی و زمان غوطه وری سی ثانیه، استحکام برشی باند با دستگاه Zwick-Germany، سبک شکست، توسط استریومیکروسکوپ و داده ها با آنالیزهای آماری ANOVA و Between-subjects effect و LSD بررسی شدند.
SBS، تفاوت آماری معنی داری بین گروه های کنترل و PLP، همچنین SB و PLP نشان نداد. (05/0< P)، در حالی که بین گروه های کنترل و SB، معنی دار (022/0= P) و نیز میزان آن در تمام گروه های شیری از دائمی کمتر بود (05/0> P).
سیستم باندینگ سلف اچ (PLP) مشابه روش معمول اسید اچ، باند مناسب بین فیشورسیلنت نوری و مینای تراش نخورده ایجاد می کند. کاربرد باندینگ تک بطری نیز در افزایش استحکام باند فیشورسیلنت موثر می باشد.