سطح تمایز و عملکرد سیستم عصبی روده ای در جنین مرغ

بروز ناهنجاری های تکاملی سیستم عصبی روده ای می تواند زمینه ساز بروز بیماری های مادرزادی دستگاه گوارش شود.
هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی نحوه تمایزیافتگی ساختاری و فعالیت سیستم عصبی روده ای جنین مرغ بوده است.
تعداد 10 عدد از جنین های 19 روزه مرغ با جدا کردن سر قربانی گردیدند و پس از باز کردن محوطه بطنی، قطعاتی از ژژونوم و کولون آنها جمع آوری شدند. حلقه های مجزایی از این قطعات روده ها تهیه و فعالیت حرکتی آنها در سیستم عضو مجزا مورد بررسی قرار گرفت. این فعالیت ها در وضعیت پایه و بدنبال تحریک گیرنده های کولینرژیک و آدرنرژیک با آگونیست های مربوطه و همچنین تحریک سیستم غیرآدرنرژیک– غیرکولینرژیک توسط تحریک میدان الکتریکی ثبت گردیدند. وضعیت ساختاری قطعات اخذ شده از روده نیز با استفاده از نشانگر Glial Fibrillary Acidic Protein (GFAP) به روش ایمونوهیستوشیمی ارزیابی شد.
انقباضات ریتمیک خودبخودی هم در ژژونوم و هم در کولون مجزای جنین نوزده روزه مرغ وجود داشت. تحریکات کولینرژیک به طور معنی داری سبب افزایش دامنه انقباضات ژژونوم (01/0< p) و کولون (001/0< p) نسبت به حالت پایه شد. اما تحریکات آدرنرژیک به شکل معنی داری دامنه انقباضات را در ژژونوم (05/0< p) و کولون (001/0< p) کاهش داد. تحریک میدان الکتریکی، موجب کاهش کشش روده مجزای منقبض شده با کلرید پتاسیم در ژژونوم (001/0< p) و کولون (001/0< p) گردید. نتایج مطالعه ایمونوهیستوشیمی حاکی از مثبت بودن واکنش پذیری ایمنی گانگلیون های عصبی روده ای با GFAP بوده است.
نتیجه گیری نهایی: به نظر می رسد سیستم عصبی روده ای قبل از تولد به تمایزیافتگی ساختاری می رسد و می تواند سبب تنظیم الگوهای حرکتی روده ها شود.