بررسی آگاهی و نگرش گردشگران بازدیدکننده از پارک آبیدر پیرامون لزوم حفاظت محیط زیست منطقه

گردشگری یک واقعیت اجتناب ناپذیر در رفتار و عمل انسان برای ارضای نیازهای روحی و روانی بوده و سفر به دیگر نقاط دنیا از ملزومات زندگی قرن بیست و یکم محسوب می گردد. با توجه به این امر که برای مدیریت و استقرار هرگونه تسهیلات و امکانات باید علاوه بر مدنظر قرار دادن پتانسیل های طبیعی منطقه، آراء و نیازهای بازدیدکنندگان نیز مورد توجه قرار گیرد در این مطالعه با استفاده از روش ارزشیابی اجتماعی- اقتصادی کلاوسون اقدام به بررسی نیازها و تقاضای تفرجی پارک شد. این تحقیق از نوع توصیفی است که در سال 1389 در منطقه گردشگری آبیدر واقع در محدوده شهر سنندج صورت گرفته است. در این تحقیق به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شد. بنابراین در ابتدا یک پرسشنامه جامع طراحی گردید و این پرسشنامه شامل 23 سوال بوده است و تعداد کل پرسشنامه های این تحقیق معادل 450 تعیین گردید. به منظور تعیین روای پرسشنامه از نظرات متخصصین و صاحب نظران استفاده شد و بر همین اساس، روایی پرسشنامه از نظر محتوی مورد تایید می باشد. متغیرهای این تحقیق شامل سن ‚ جنس، سطح سواد‚ شغل، میزان درآمد ماهیانه، محل زندگی افراد، میزان دانش و نیز میزان نگرش بازدید کنندگان در زمینه حفاظت از پارک آبیدر بوده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که مردها و متاهلین بیشترین افراد بازدید کننده را تشکیل می دهند. استفاده کنندگان غالبا به صورت گروهی و دارای تحصیلات دیپلم و پایین تر به پارک می آیند. عدم وجود تاسیسات و تسهیلات مناسب و ناکافی بودن امکانات موجود در پارک مورد تایید اغلب افراد بازدید کننده بوده است. برای بهبود امکانات پارک، اکثر بازدیدکنندگان مایل به پرداخت ورودیه هستند و تقریبا تمام گردشگران از منظره طبیعی و چشم انداز پارک جنگلی آبیدر رضایت داشتند. این تحقیق نشان داد بازدیدکنندگان از منطقه گردشگری آبیدر اهتمام خاصی به حفاظت از زیبایی ها و آثار طبیعی منطقه داشته و تمام جنبه های زیبایی شناختی منطقه برای بازدیدکنندگان مهم و در خور توجه بوده است.