مهارت های اجتماعی، رضایت از زندگی و جایگاه مهار در دانشآموزان دارای نارسایی شنوایی، بینایی و عادی

هدف این پژوهش مقایسه مهارت های اجتماعی، رضایت از زندگی و جایگاه مهار در دانش آموزان دارای نارسایی شنوایی، نارسایی بینایی و عادی در مقطع راهنمایی و دبیرستان شهر اهواز بود. نمونه پژوهش حاضر 129 نفر، شامل 50 دانش آموز دارای نارسایی شنوایی، 28 دانش آموز دارای نارسایی بینایی و 51 دانش آموز عادی بود که با پر کردن پرسشنامه های مهارت های اجتماعی، رضایت از زندگی و جایگاه مهار در این پژوهش شرکت کردند. طرح پژوهش علی-مقایسه ای بود و جهت آزمون فرضیه ها از تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. یافته ها بیان گر این بود که بین سه گروه تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0< P). بین سه گروه در متغیرهای مهارت های اجتماعی و جایگاه مهار تفاوت معنی داری وجود داشت و در نتیجه افراد عادی نسبت به افراد دارای نارسایی شنوایی و نارسایی بینایی مهارت های اجتماعی بالاتری داشته و از جایگاه مهار درونی تری برخوردار بودند، در پیگیری نتایج، این یافته به دست آمد که تفاوت مهارت های اجتماعی در مقایسه دانش آموزان دارای نارسایی شنوایی و بینایی معنی دار و به نفع گروه دارای نارسایی بینایی بود. در مورد جایگاه مهار نیز پیگیری نشان دهنده تفاوت معنی دار جایگاه مهار بیرونی در مقایسه گروه عادی و گروه دارای نارسایی شنوایی و به نفع گروه دارای نارسایی شنوایی بود، اما در متغیر رضایت از زندگی تفاوت معنی داری بین سه گروه مشاهده نشد. کاربرد یافته ها در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.