ارزیابی تاثیر بکارگیری توامان متغیرهای ارزشیابی نسبی برای تعیین روند سودهای پیش بینی نشده

محققین، برای استفاده از متغیرهای ارزشیابی و شناخت قدرت تبیین آنها در پیش بینی رفتار سود باقیمانده یا پیش بینی نشده، اغلب از یک نسبت در طبقه بندی شرکتها به دو گروه رشدی و ارزشی بر پایه نسبتP/B و یا P/E آنها استفاده کرده اند و در ایران نیز ارزشیابی ها و قیمتگذاری های سهام بر پایه نسبت های P/E وگاها P/B بطور مجزا صورت گرفته است. لذا تلاش شده است با گروه بندی شرکتها با استفاده توامان از نسبت های P/E وP/B بتوان رفتار سود باقیمانده را پیش بینی نمود. بنابراین فرضیات زیر مطرح گردیده است: در شرکتهای رو به افول، انتظار کاهش در سود باقیمانده وجود دارد و در شرکتهای چرخشی، شرکتهای به رشد رسیده و نیز شرکتهای در حال رشد، انتظار می رود که سود باقیمانده افزایش یابد. همچنین در شرکتهای رقابتی، انتظار عدم تغییر در سود باقیمانده وجود دارد. با بررسی رابطه بین بازدهی سهام شرکتها با بازده بازار در فاصله سالهای 1379 تا 1384، نرخ هزینه سرمایه شرکتهایی که رابطه معنادار با بازده بازار داشتند، با استفاده ازمدلCAPM محاسبه و بر اساس آن سود باقیمانده شرکتها استخراج گردید. سپس به دلیل نرمال نبودن توزیع متغیرها، با انجام آزمونهای ناپارامتریک، رفتار سود باقیمانده و چگونگی تغییرات آن در دوره پنج ساله پس از سال پایه در گروه های شرکتها و نیز ارتباط نسبتهای P/E وP/B با متغیرها مورد پژوهش قرار گرفت و مشاهده شد که ارتباط پس از گروه بندی مشخص تر و قویتر می شود. همچنین گروه بندی شرکتها با استفاده توامان از هر دو نسبت، زمینه بررسی بیشتر رفتار سود باقیمانده شرکتها را در گروه ها (که از نظر رشد و موقعیت اقتصادی وضعیت مشابهی دارند)، فراهم نموده و می تواند یاریگر پژوهشهای آتی باشد.