بررسی اهمیت تالاب به عنوان زیستگاه های میان گذر با نگرش تنوع گونه ای (مطالعه موردی: تالابهای آبشینه و آقگل همدان)

مهاجرت از مشتق های فرایند تکامل، و وابسته به رفتار و تاریخ تکاملی گونه است که در اکثر پرندگان مشاهده می شود. از تالاب ها می توان به عنوان بوم سازگان هایی نام برد که در مهاجرت گونه ها از جمله پرندگان نقش به سزایی دارند. پرندگان نیز ازجمله گونه هایی هستند که به دلیل داشتن قدرت پرواز در اکثر مناطق گسترش پیدا کرده اند، بنابراین مطالعه روی زیستگاه و مسیرهای مهاجرت می تواند در شناخت عادات رفتاری و حفاظت هر چه بهتر از زیستگاه های مورد استفاده پرندگان موثر باشد. در این مطالعه با بررسی دو تالاب از استان همدان نقش این دو تالاب به عنوان زیستگاه های میان گذر (Stepping-stone) بررسی گردید. همچنین با شمارش کل پرندگان آبزی و کنار آبزی تالاب های آقگل و آبشینه در یک دوره 10 ماهه و بررسی شاخص تنوع گونه ای شانون- وینر مشخص شد در طول ماه های شهریور، مهر، آبان، اردیبهشت و خرداد تالاب آقگل دارای تنوع بیشتری نسبت به آبشینه بوده و در ماه های آذر، اسفند و فروردین تالاب آبشینه تنوع گونه ای بیشتری داشته است. در ماه های دی و بهمن سطح هر دو تالاب یخ زده بود و هیچ گونه ای ثبت نگردید. از کل 58 گونه پرنده آبزی و کنار آبزی ثبت شده 46 گونه در تالاب آقگل و 42 گونه در تالاب آبشینه مشاهده شدند. در پایان به مهاجرت پرندگان و مفهوم زیستگاه های میان گذر و نقش این نوع زیستگاه ها اشاره شده است. تالاب ها به عنوان زیستگاه های میان گذر نیازمند توجه بیشتر جهت حفاظت و اقدامات مدیریتی هستند.