کمالگرایی و خودکارآمدی در پرستاران مراکز آموزشی درمانی شهر رشت

پرستاری نیازمند دقت زیادی است و سر و کار داشتن با بیمار، فشار کاری و مسئولیت سنگینی را بر دوش پرستاران می گذارد. کمالگرایی و خودکار آمدی متغیرهایی هستند که با تاثیرات دو جانبه بر روی هم می توانند بر سلامت روان و کیفیت ارائه ی خدمات این قشر زحمت کش اثر گذار باشند. این مطالعه با هدف بررسی رابطه ی کمالگرایی و خودکار آمدی، در پرستاران شهر رشت انجام شد.
این پژوهش به روش توصیفی - همبستگی بر روی 344 نفر از پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهر رشت که در سال 1388 با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده بودند، اجرا شد. اطلاعات مورد نیاز پژوهش با استفاده از پرسشنامه کمال گرایی چند بعدی فراست و پرسشنامه خودکار آمدی اسکوارتز و جروسالم جمع آوری گردید. داده های بدست آمده نیز با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و مانوا، با استفاده از نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
خودکار آمدی رابطه ی منفی ای با بعد انتظارات والدینی و رابطه ی مثبتی با معیارهای شخصی و سازماندهی پرستاران داشت و از میان ابعاد کمال گرایی، تنها بعد سازماندهی، توانایی پیش بینی متغیر خودکارآمدی در پرستاران را داشت.
با توجه به آسیب پذیری پرستاران در زمینه ی خودکار آمدی به دلیل شرایط خاص این حرفه، تحقیق حاضر نشان داد که با تقویت ابعاد مثبت کمال گرایی چون سازماندهی و معیارهای شخصی می توان خودکار آمدی را در این گروه افزایش داده و در راستای بهبود شرایط شغلی این قشر زحمت کش گام برداشت.