زن ستایی و زن ستیزی در شعر معاصر ایران و عرب

پژوهش حاضر با تاکید بر اینکه یکی از گفتمان های پرقدرت در ادبیات، گفتمان جنسیت است و با فرض این که زبان و ادب فارسی و عربی از زبان هایی است که در چارچوب گفتمان مردسالاری شکل گرفته، به بررسی ریشه ها و جلوه های زن ستیزی در شعر معاصر ایران و عرب پرداخته است و همچنین، نشان می دهد تغییر نگرش نسبی شاعران معاصر ایران و عرب نسبت به زن و در پی آن، ایجاد جایگاه جدید و طرح و ترسیم هویت انسانی تری از زن، توان و قدرت مقابله با آن کلیشه های جنسیتی راکه جز به تضعیف و تحقیر زنان نمی اندیشد، ندارد و علی رغم تحولاتی که در ذهنیت و اندیشه شاعران معاصر نسبت به زن صورت گرفته، این نگرش جدید، در سطح کلان نتوانسته مانع از رشد و گسترش باورها و قالب های سنتی ای شود که به برتری مرد و فرودستی زنان تاکید دارد. از این رهگذر، زن ستیزی آشکار و پنهان نه به شدت شعر کهن، ولی همچنان در شعر معاصر ایران و عرب به قوت خود باقی است.