تاثیر میزان هضم منابع نشاسته ای بر قابلیت هضم یونجه در شرایط درون تنی و برون تنی

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر میزان هضم منابع نشاسته ای (آرد گندم، نشاسته خالص درجه دو و یک) بر قابلیت هضم یونجه با استفاده از دو روش درون تنی و برون تنی انجام گرفت. در آزمایش درون تنی از چهار راس قوچ ماکویی به میانگین وزنی 4/1 ± 20/43 کیلو گرم در قالب طرح پایه کاملا تصادفی به صورت چرخشی و در روش آزمایشگاهی تیلی و تری از طرح ساده کاملا تصادفی استفاده شد. در هر دو آزمایش قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی جیره های مخلوط (حاوی نشاسته) به طور معنی داری بیشتر از جیره پایه (یونجه) بود. ولی قابلیت هضم NDF در جیره پایه بطور معنی داری بیشتر از جیره های مخلوط بود. مقدار pH شکمبه در جیره پایه به طور معنی داری بیشتر از جیره های مخلوط بود و کمترین مقدار به جیره مخلوط حاوی نشاسته درجه یک تعلق داشت. بالاترین ضریب همبستگی معادلات پیشگویی برای قابلیت هضم ماده خشک در شرایط درون تنی و کمترین ضریب همبستگی مربوط به قابلیت هضم NDF جیره های مخلوط بود. نتایج این آزمایش نشان داد که تاثیر تیمار نشاسته درجه یک بر کاهش قابلیت هضم فیبر یونجه بیشتر از سایر تیمار ها می باشد. هم چنین مشاهده شد که معادلات رگرسیونی، قابلیت هضم ماده خشک جیره های مخلوط در شرایط درون تنی را دقیق تر از قابلیت هضم فیبر خام پیشگویی می کنند.