استفاده از اسمز در بهینه سازی فرآیند خشک کردن موز

در این پژوهش فرآیند آبگیری اسمزی برای قطعات میوه موز به ضخامت 10 میلی متر در سه سطح دمایی 35، 45 و 55 درجه سانتی گراد و در فواصل زمانی 30، 60، 90، 120، 180، 240 در غلظت های مختلف ساکارز در 2 سطح (35% و 45%) و گلوکز در 2 سطح (35% و 45%) و ترکیب (ساکارز20% و گلوکز 25%) و ترکیب (ساکارز 25% و گلوکز 20%) در حالت استاتیک انجام گرفت. نسبت محلول اسمزی به میوه در 2 سطح 5 به 1 و 10 به 1 انتخاب گردید. مقادیر حذف آب و جذب مواد جامد در فواصل زمانی مختلف محاسبه گردید. نتایج نشان داد، میزان حذف آب و جذب مواد جامد با افزایش غلظت و زمان خشک شدن و افزایش دمای محلول اسمزی ارتباط مستقیم داشت. محلول های اسمزی گلوکز دارای بیشترین میزان جذب قند و محلول های اسمزی ساکارزی دارای کمترین مقدار جذب جامد بودند. محلول اسمزی (ساکارز20% و گلوکز 25%) دارای بیشترین میانگین دفع آب بود. به کار بردن محلول ساکارز 20% + گلوکز 25% در دمای 55 درجه سانتی گراد، نسبت 1 به 5 و زمان 240 دقیقه شرایط مطلوبی بود.