تاثیر ریشه کنی عفونت هلیکوباکتر پیلوری بر سطح خونی عوامل بیوشیمیایی مرتبط با بیماری های کرونری قلب

عفونت با هلیکوباکتر پیلوری شایع ترین عفونت باکتریایی مزمن در دنیا بوده و نقش احتمالی آن در تظاهرات خارج دستگاه گوارش نظیر فرآیندهای آترواسکلروتیک و اختلالات عروق محیطی مورد بحث است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر ریشه کنی عفونت هلیکوباکتر پیلوری بر پروفیل چربی سرم، سطح سرمی CRP و فیبرینوژن میباشد.
در یک کارآزمایی بالینی قبل و بعد، 114 بیمار با عفونت هلیکوباکتر پیلوری طی 12 ماه سنجش سرمی کلسترول توتال، لیپوپروتئینهای (HDL)، (LDL) و تری گلیسیرید پروتئین واکنشی C (CRP) و فیبرینوژن بعمل آمد. پس از یک دوره درمانی مرسوم، شش هفته بعد سنجش سرمی تستهای فوق تکرار گردیدند.
تا انتهای مطالعه مجموعا 73 بیمار، 34 مذکر و 39 مونث با سن متوسط 0/10±0/32 (19 تا 63) سال بررسی شدند.میانگین سطح سرمی کلسترول توتال، تری گلیسیرید، فیبرینوژن HDL و LDL که بترتیب برابر 259، 110،، 289، 6/49 و 5/180 میلی گرم در دسی لیترو میانه CRP90 میلیگرم در لیتر بود که پس از درمان بترتیب برابر266، 112،، 305، 5/52 و 1/181 میلی گرم در دسی لیتر و میانهCRP 50 میلیگرم در لیتر شد. میانهCRP پس از ریشه کنی کاهش یافت (001/0>p). تغییرات بیشتر پارامترها معنی دار نبود. همزمان متوسط HDL در بیماران مذکر افزایش و میانگین فیبرینوژن سرمی در گروه مساوی یا بیشتر از چهل سال کاهش یافت.
ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری ممکن است در کاهش خطر بیماری عروق کرونری نقش داشته باشد. جنسیت و سن دو عامل دخیل در این زمینه هستند.