نظرات اعضای کانون های بازنشستگی کارگری شهر تهران درباره نیاز به مراکز نگه داری روزانه سالمندان (1391)

فراهم کردن اطلاعات لازم جهت قابلیت اجرای تشکیل مراکز نگه داری روزانه سالمند می تواند از قدم های اولیه در این راستا باشد. این مطالعه با هدف بررسی نیازسنجی افراد سالمند در رابطه با مراکز نگه داری روزانه سالمندان انجام شده است.
پژوهش توصیفی-تحلیلی حاضر به شیوه مقطعی در سال 1391 و در شهر تهران انجام شده است. نمونه 210 نفری مطالعه شامل افراد سالمند بالای 60 سال عضو کانون های بازنشستگی بودند. اطلاعات به دست آمده پس از ورود به نرم افزار آماری SPSS 15 توسط آزمون های من ویتنی و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شد.
از 210 نمونه آماری، 5/79 درصد مرد و میانگین سنی آن ها 23/5±5/67 سال بود. میانگین کلی نمره نیاز به مراکز نگه داری روزانه 25/15±11/36 به دست آمد. نتایج نشان داد که سالمندان مرد (001/0P<)، ازدواج کرده (01/0P=)، با سواد (001/0P<) و ساکن در منازل استیجاری (001/0P<) نیاز بیشتری را به مراکز نگه داری سالمندان ابراز داشته اند. ارتباط آماری معنا داری بین نحوه زندگی سالمندان (051/0P=) و درآمد آنان (08/0P=) با نیاز به مراکز نگه داری سالمندان مشاهده نشد.
با توجه به نیاز سالمندان به مراکز نگه داری روزانه، اهمیت راه اندازی این گونه مراکز و تقویت و استانداردسازی مراکز موجود مشخص می شود. همچنین با توجه به نتایج این مطالعه توصیه می شود که در مراکز نگه داری روزانه، پذیرش گروه های با نیاز بیشتر در اولویت قرار گیرد.