نقش ماده آلی در کارایی گیاه پالایی نهال های سپیدار در خاک آلوده به فلز کروم (VI)

فلز کروم، به دلیل کاربرد گسترده در صنعت، آلاینده ای جدی برای محیطزیست شناخته شده است. گیاه پالایی روشی کارا، اقتصادی و سازگار به لحاظ زیستی برای پالایش خاک های آلوده است. تحقیق حاضر با هدف بررسیتوانایی استخراج فلز کروم (VI) از خاک آلوده با قلمه های ریشه دار یک ساله سپیدار و در حضور کوکوپیت، خاکبرگ و پیت ماس به مثابه مواد آلی اجرا شد. سه بستر کاشت بهبودیافته (خاک و کوکوپیت، خاک و خاکبرگ، خاک و پیت ماس) با استفاده از مواد آلی مذکور و یک بستر خاک (به مثابه شاهد) تهیه شد. چهار غلظت فلز کروم (VI) شامل صفر، 50، 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت نمک دی کرومات پتاسیم به بسترهای کاشت اضافه شد. در پایان فصل رویش، نمونه ها هضم شدند و مقدار فلز کروم در اندام های گیاهی (ریشه، ساقه و برگ) اندازه گیری شد. بسترهای کاشت بهبودیافته توانستند مقدار جذب کل فلز کروم توسط گیاه را در مقایسه با بستر کاشت شاهد تا نزدیک به دو برابر ارتقا دهند. بیشترین و کمترین مقدار جذب کل (64/54 و 81/2 μg gr-1) به ترتیب در حضور کوکوپیت در سطح آلودگی 100 میلی گرم بر کیلوگرم و خاک در سطح آلودگی صفر مشاهده شد. استفاده از کلات کننده های شیمیایی در جهت افزایش حلالیت فلزات و ارتقای کارایی گیاه پالایی آثار زیست محیطی متعددی به همراه دارد. نتیجه تحقیق حاضر به مثابه یافته ای سازگار با طبیعت می تواند برای کمک به فرآیند گیاه پالایی مطرح باشد.