بررسی تاثیر تمرینات ثبات دهنده فشرده،عملکردی و تحت نظر ثبات دهنده ستون فقرات در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی

هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر تمرینات ثبات دهنده فشرده، تحت نظر و عملکردی بر علائم بالینی، توانایی عملکردی، قدرت و تحمل عضلات و کنترل پاسچرال در افراد کمردرد مزمن بود.
در این مطالعه شبه تجربی که از نوع قبل و بعد می باشد، 32 بیمار کمردرد مزمن به طور تصادفی در دو گروه مداخله(16نفر) و شاهد(16نفر)قرار گرفتند. قبل از مداخله شدت درد، سطح ناتوانی عملکردی، دامنه حرکتی، قدرت و تحمل عضلات تنه و تعادل افراد اندازه گیری شد. سپس افراد گروه مداخله به مدت 4هفته تمرینات ثباتی روزانه را انجام دادند و گروه شاهد هیچ درمانی انجام ندادند. پس از دوره ی درمانی، پارامترها در بیماران مجددا بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی زوجی و مستقل تحلیل شد.
بیماران شرکت کننده از لحاظ ویژگی های آنتروپومتریک و متغیرهای کمی و کیفی قبل از مداخله، تفاوت معناداری نداشتند. پس از درمان مشاهده شد که در گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد، میانگین تحمل فلکسور و اکستنسوری تنه(داینامومتری)و تحمل اکستنسوری تنه(بالینی) به طور معناداری افزایش و شاخص های ثبات کلی، قدامی- خلفی و داخلی- خارجی در وضعیت دو پای ایستاده با چشم های باز به طور معناری کاهش یافت (006/0=p، 005/0=p، 002/0=p، 022/0=p، 000/0=p، 0.010=p). همچنین در گروه تمرینات ثباتی شدت درد و نمره های ناتوانی عملکردی کاهش معناداری یافت (000/0=p، 001/0=p).
تمرینات ثباتی تحت نظر و فشرده در بیماران کمردرد می تواند موثر باشد.