نقش میانجی گری احساس انسجام روانی در رابطه سبک های دلبستگی با خود تنظیمی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی احساس انسجام روانی در رابطه ی سبک های دلبستگی با خودتنظیمی دانش آموزان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانش آموزان دختر پایه ی دوم و سوم متوسطه شهرستان کازرون در سال تحصیلی 91-90 به تعداد 1319نفر بود، که 255 نفر به عنوان نمونه، با روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل؛ پرسشنامه ی سبک دلبستگی هازن و شیور، پرسشنامه ی خودتنظیمی و مقیاس تجدید نظر شده ی احساس انسجام فلنسبرگ بود. داده ها با بهره گیری از روش های همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک راهه، رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار 16spss و Liseral مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که سبک دلبستگی ایمن و خودتنظیمی با میزان احساس انسجام روانی رابطه ی مستقیم و معنادار، و سبک دلبستگی دوسوگرا با احساس انسجام روانی و خودتنطیمی رابطه ی منفی و معنادار دارند.