اثرات سیتوتوکسیک داروی 5-فلورواوراسیل بر پروماستیگوتهای لیشمانیا ماژور والقائ آپوپتوز در انگل

لیشمانیوز جلدی یکی از مشکلات بهداشت عمومی در ایران است. ترکیبات آنتیموان داروهای معمول در درمان این بیماری هستند. مصرف این داروها دارای محدودیتها و عوارض سوئ متعددی است. عود بیماری نیز وجود دارد. تحقیقات برای معرفی داروی جدید و موثر مورد توجه است. درپژوهش حاضر، تاثیر داروی5-فلورواوراسیل بررشد پروماستیگوت لیشمانیا ماژور در شرایط In vitro مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین تاثیر داروی5-فلورواوراسیل در روند القا آپوپتوز در پروماستیگوتهای انگل بررسی شد.
غلظتهای مختلف از داروی5-فلورواوراسیل(12، 25، 50 و 100 میکروگرم بر میلی لیتر) در سه زمان بر پروماستیگوتهای انگل تاثیر داده شده وبا استفاده از شمارش تعداد انگل IC50 محاسبه شد.با استفاده از آزمونMTT درصد زنده بودن انگل پس از اضافه کردن دارو تعیین شد. برای بررسی القائ آپوپتوز در انگل آزمون فلوسیتومتری مورد استفاده قرار گرفت.
یافته های پژوهش: داروی5-فلورواوراسیل برروی رشد پروماستیگوتهای لیشمانیا ماژور دارای اثر ممانعت کنندگی است و IC50 بعد از24 ساعت 17/26 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین شد. آنالیز نتایج حاصل از آزمون فلوسایتومتری نشان داد که داروی5-فلورواوراسیل باعث القائ آپوپتوز درپروماستیگوتهای لیشمانیا ماژور می شود.
داروی5-فلورواوراسیل دارای اثرات ضد لیشمانیایی بر لیشمانیا ماژور بوده بطوریکه می تواند برای ارزیابی در شرایط درون تنی در درمان لیشمانیازیس جلدی پیشنهاد شود.