فقر و کودک آزاری در ایران

طرح مسئله: این مقاله با رویکرد فقر قابلیتی (Capability Poverty Approach) به بررسی تاثیر برخی از موانع در برابر رشد قابلیت های انسانی مانند درآمد خانوار، نوع منزل مسکونی، منطقه محل سکونت و کار کودکان بر وقوع پدیده کودک آزاری پرداخته است.
مقاله برگرفته از نتایج پژوهش مروری درباره کودک آزاری است و در آن یافته های مطالعات پیشین در این زمینه به صورت نظام مند و در چارچوب نظریه ساختار اجتماعی ارائه و بررسی شده اند.
وقوع پدیده کودک آزاری متاثر از عوامل تعیین کننده فقر قابلیتی مانند درآمد خانوار، نوع منزل مسکونی، منطقه محل سکونت و کار کودکان است. تقریبا همه مطالعات با بررسی انواع آزار و غفلت درکودکان تایید کرده اند که کودک آزاری در خانواده های فقیر و با وضعیت اقتصادی ضعیف شایع تر از سایر طبقات است.
در خانواده های فقیر امکان تامین حداقل نیازهای اساسی کودکان برای والدین ناممکن یا بسیار دشوار است، به علاوه به دلیل اولویت تامین حداقل درآمد ممکن برای ادامه حیات خانواده، غفلت (Neglect) از کودکان در این خانواده ها به طرز محسوسی بیشتر از خانواده های با درآمد متوسط یا بالا است.
در جمع بندی نهایی هر چند فقر تنها متغیر توضیح دهنده آزار کودکان نیست اما از زوایای مختلف یکی از مهم ترین عوامل زمینه ساز کودک آزاری است.