تحلیل و بررسی مرگ جاهلی و معرفت به امام زمان (عج)

در منابع روایی شیعه و اهل سنت، درباره امامت حدیثی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم روایت شده که چون با کلمه «من مات» آغاز شده، به حدیث «من مات...» (حدیث مرگ جاهلی) معروف است. مفاد حدیث این است که اگر کسی بدون این که امام شرعی خود را بشناسد و به امامت او معتقد باشد، از دنیا برود؛ به مرگ جاهلی از دنیا رفته است؛ یعنی از ایمان و اسلام خود در آخرت بهره ای نخواهد برد. این مطلب گویای جایگاه رفیع امامت، و شخصیت والای امام است. امام، پس از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم راهنمایی و رهبری امت اسلامی را بر عهده دارد، و شناخت درست اسلام تنها از طریق او به دست می آید. لذا او باید از «عصمت» برخوردار باشد. این ویژگی به اهل بیت خاص پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم که در «آیه تطهیر» و «حدیث کسا» معرفی شده اند، اختصاص دارد. بدین جهت، مقصود از امام در حدیث «من مات...» امامان معصوم از خاندان رسالت می باشند. آنان همان امامان دوازده گانه شیعه امامیه اند که آخرینشان حضرت حجت بن الحسن العسکری عجل الله تعالی فرجه الشریف است. پس، او امام عصر و زمان ماست و هرکس بدون شناخت و اعتقاد به امامت او از دنیا برود، به مرگ جاهلی مرده است.