تاثیر نانوزئولیت نقره، زئولیت و آنتی بیوتیک فلاوومایسین بر عملکرد و قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی جوجه های گوشتی طی دوره ی آغازین

هدف از انجام این آزمایش مطالعه ی تاثیر نانوزئولیت نقره، زئولیت و آنتی بیوتیک محرک رشد فلاوومایسین بر عملکرد، قابلیت هضم ایلئومی و وزن نسبی برخی از اندام های داخلی در جوجه های گوشتی بود. برای این منظور، تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (سویه ی راس- 308) در قالب یک طرح کاملا تصادفی به چهار تیمار با چهار تکرار و تعداد هجده قطعه پرنده به صورت مخلوط دو جنس در هر تکرار اختصاص یافتند. جیره های آزمایشی عبارت بودند از: جیره ی شاهد (بدون افزودنی)، جیره ی شاهده به علاوه نانوزئولیت نقره (5/ 0 درصد جیره)، جیره ی شاهد به علاوه زئولیت (5/ 0 درصد جیره) و جیره ی شاهد به علاوه آنتی بیوتیک محرک رشد فلاوومایسین (1/ 0 درصد جیره). جمع آوری نمونه های گوارشی و اندام های داخلی به دنبال کشتار در روز 21ام آزمایش صورت گرفت. مطابق نتایج، درطول دوره ی آزمایشی (21-1 روزگی) جیره های آزمایشی تاثیر معنی داری بر افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک جوجه ها نشان ندادند (P>0.05). نانوزئولیت نقره موجب بهبود قابلیت هضم ایلئومی ماده ی خشک، ماده ی آلی و انرژی شد (P<0.05). استفاده از زئولیت نیز قابلیت هضم ایلئومی ماده ی خشک و چربی خام را افزایش داد (P<0.05). همه ی افزودنی ها به کاهش معنی دارpH محتویات سنگدان انجامیدند که بیشترین کاهش در اثر زئولیت مشاهده شد (P<0.001). فلاوومایسین جیره به کاهش معنی دارpH محتویات روده های کور منجر شد (P<0.01). اوزان نسبی اندام های داخلی جوجه ها تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفتند. براساس این نتایج، علیرغم کاهش pH محتویات گوارشی در اثر تیمارهای آزمایشی و بهبود قابلیت هضم مواد مغذی در اثر نانوزئولیت نقره و زئولیت، هیچ کدام از مواد افزودنی نتوانستند اثر معنی داری بر عملکرد رشد جوجه های گوشتی نشان دهند.