تاثیر اعمال فرآیند حرارتی خشک روی دانه کامل سویا بر فعالیت بازدارنده تریپسین، فعالیت آنزیم اوره آز، حلالیت پروتئین در هیدروکسید پتاسیم و عملکرد جوجه های گوشتی

آزمایشی به منظور بررسی اثر زمان های مختلف فرآیند حرارتی خشک روی دانه کامل سویا بر کیفیت مواد مغذی دانه، تعیین آسیب حرارتی احتمالی در دانه و عملکرد جوجه های گوشتی انجام شد. برای این منظور دانه کامل سویا در زمان های مختلف صفر، 20، 40 و 60 دقیقه در دمای 150 درجه سانتی گراد در درون آون های آزمایشگاهی حرارت داده شد و سپس در دو سطح 4/ 20 و 67/ 46 درصد در جیره جوجه های گوشتی مورد استفاده قرار گرفت. این آزمایش به روش طرح فاکتوریل 2×4 با طرح پایه کاملا تصادفی با 4 تکرار اجرا گردید. ضمنا تیمارهای مذکور به طور جداگانه با یک تیمار شاهد مثبت حاوی کنجاله سویا و روغن سویا مقایسه شدند. به منظور تعیین درجه تاثیرگذاری فرآیند حرارتی بر روی مواد ضد تغذیه ای موجود در دانه سویا از دو روش اندازه گیری فعالیت بازدارنده تریپسین و اندازه گیری فعالیت آنزیم اوره آز در سویاهای جیره استفاده شد. به منظور تعیین تخریب حرارتی احتمالی نیز از روش اندازه گیری مقدار حلالیت پروتئین در هیدروکسید پتاسیم استفاده شد. نتایج نشان داد که فرآوری به مدت 60 دقیقه بیشترین تاثیر را بر کاهش فعالیت بازدارنده تریپسین و فعالیت آنزیم اوره آز دارد ولی تاثیری بر کاهش حلالیت و در نتیجه کاهش کیفیت پروتئین ندارد. در پایان، اثر استفاده از سویاهای فرآوری شده در جیره غذایی بر عملکرد جوجه های گوشتی نر از 21 تا 42 روزگی مورد بررسی قرار گرفت و مشاهده شد که اثرات اصلی مربوط به مدت زمان فرآوری حرارتی سویا و همچنین سطح استفاده از دانه های سویا در جیره بر روی عملکرد جوجه ها معنی دار بود (P<0.05). بیشترین رشد و مصرف خوراک، بهترین ضریب تبدیل غذایی و کمترین میزان هیپرتروفی لوزالمعده در نتیجه استفاده از تیمار حرارتی 60 دقیقه حاصل شد که عملکرد آن با تیمار شاهد نیز اختلاف معنی داری نداشت (P>0.05). همچنین سطح مصرف 4/ 20 دانه سویا در جیره در مقایسه با سطح 67/ 46 عملکرد بهتری را در پارامتر مذکور نشان داد. اثرات متقابل بین مدت زمان فرآوری سویا و سطح مصرف سویا در جیره جوجه ها نیز معنی دار بود (P<0.05). فرآوری حرارتی خشک دانه سویا به مدت 60 دقیقه و وارد کردن آن به جیره جوجه های گوشتی در سطح 4/ 20 درصد بهترین عملکرد را ایجاد نمود.