رابطه پلی مورفیسم ژن های VKORC1 و CYP2C9 با پاسخ به داروی ضد انعقاد وارفارین در بعضی جوامع آسیایی

ضدانعقادهای خوراکی، مهمترین داروهای مورد استفاده برای جلوگیری از انعقاد خون هستند که میزان نیاز افراد به آن تا 10 برابر متغیر است.از این رو پاسخ های بعضا متناقضی در مورد یک دوز دارو در افراد مختلف دیده می شود. وارفارین داروی ضد انعقادی است که به فراوانی استفاده می گردد ولی به دلیل رویدادهای فارماکوژنتیک، افراد در برابر آن حساسیت یا مقاومت نشان می دهند. حساسیت به وارفارین به دلیل جهش در ژن CYP2C9 می باشد. تغییر C به T در موقعیت 430 (آلل *2)، تغییر A به C در موقعیت 1075 (آلل *3) و حذف A در موقعیت 818 (آلل *6) در این ژن، با کاهش فعالیت آنزیم، باعث حساسیت به وارفارین می شود. آلل *1 آنزیم طبیعی را کدگذاری می کند. ژن دیگر VKORC1 است که زیرواحدC1 از VKOR (ویتامین K اپوکسید ردوکتاز) را بیان می کند و گمان می رود که برخی از پلی مورفیسم های آن مسئول مقاومت، و موارد دیگری باعث حساسیت به وارفارین می شوند. هاپلوتیپ A شامل ژنوتیپ های، 1542C، 1173T، -1639A،، 2255C 3730A یا 3673A باعث حساسیت به وارفارین می شوند درحالیکه پلی مورفیسم 5417G>T باعث مقاومت به وارفارین می شود. آسیایی ها حامل واریته های آللی CYP2C9 هستند. فراوانی آللی CYP2C9*2 و CYP2C9*3 در جمعیت های آسیایی ها کم است؛ به طوری که CYP2C9*2 بشدت در ژاپنی ها، هندوچینی ها، اندونزیایی ها و تایوانی های بومی نادر است اما در بیماران ایرانی CYP2C9*3 معمول نمی باشد. هاپلوتایپ VKORC1 A که مرتبط با حساسیت شدید به وارفارین است در آسیایی ها فراوانتر از هاپلوتیپ VKORC1 B می باشد که با مقاومت در برابر وارفارین مرتبط است. در کل به دلیل اینکه افراد آسیایی بیشتر دارای هالوتیپ VKORC1AA هستند نسبت به وارفارین حساس اند.