بررسی رابطه بین ذهنیت فلسفی با خلاقیت سازمانی کارکنان مرکز آموزش مدیریت دولتی

پیشرفت ابعاد گوناگون جامعه بشری، در گرو خلق اندیشه های نو می باشد. تفکر منطقی را می توان منوط به داشتن ذهنیت فلسفی وی دانست. ذهن فلسفی به مدیر و کارکنان بینش و دانشی می دهد تا بتواند در مواجه با مسائل سازمان از تنگ نظری، خود محوری و یک جانبه نگری مصون بمانند.
هدف اصلی مورد بررسی در این پژوهش؛ بررسی رابطه بین ذهنیت فلسفی و میزان خلاقیت سازمانی کارکنان مرکز آموزش مدیریت دولتی می باشد.
پژوهش از نوع همبستگی است و در زمره تحقیقات کاربردی می باشد.. جامعه آماری پژوهش حاضر همه کارکنان مرکز آموزش مدیریت دولتی در سال 1391 (تعداد آنها برابر با 145 نفر) است. از جامعه آماری یاد شده، نمونه ای به حجم 110 نفر به صورت تصادفی انتخاب شد. در پژوهش حاضر با بهره گیری از دو پرسشنامه استاندارد، سنجش خلاقیت کارکنان رندسیپ (1979) و هم چنین پرسش نامه ذهنیت فلسفی میر سپاسی و سلطانی (1375) به بررسی متغیرهای فوق پرداخته شد.
بین ذهنیت فلسفی و ابعاد آن(جامعیت، تعمق و انعطاف پذیری) با خلاقیت کارکنان مرکز آموزش مدیریت دولتی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج رگرسیون گام به گام حاکی از آن بود که از بین مولفه های ذهنیت فلسفی متغیرهای جامعیت و انعطاف پذیری بهترین پیش بینی کننده برای خلاقیت کارکنان مرکز آموزش مدیریت دولتی هستند.
بر اساس یافته های تحقیق می توان اذعان داشت که هر چه میزان ذهنیت فلسفی و ابعاد آن(جامعیت، تعمق و انعطاف پذیری) در بین کارکنان مرکز آموزش مدیریت دولتی بیشتر باشد، خلاقیت بیشتری از خود نشان می دهند. از تحلیل داده ها می توان چنین نتیجه گرفت که بعد جامعیت ذهنیت فلسفی رابطه بیشتری با خلاقیت دارد و ابعاد انعطاف پذیری و تعمق در رتبه های دوم و سوم قرار دارند.