تغییر عملکرد عصبی- عضلانی مردان سالمند در پاسخ به ارتعاش کل بدن

تمرین ارتعاش کل بدن از طریق متاثر ساختن سیستم عصبی- عضلانی و نیز سازوکارهای مکانیکی باعث ازدیاد قدرت عضلانی می گردد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تمرین ارتعاش کل بدن بر عملکرد عصبی- عضلانی مردان سالمند می باشد.
بر اساس طرح آزمایشی تصادفی کنترل شده، 72 نفر از افراد سالمند بازنشسته مرد با میانگین سنی 67/2 ± 00/73 سال با رضایت کامل در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها بر اساس طرح تمرینی Bosco، به طور تصادفی در چهار گروه (شامل یک گروه شاهد و سه گروه مورد آزمایش) تقسیم شدند و به مدت 6 هفته تمرین کردند. پس از پایان پروتکل تمرینی، عملکرد عصبی- عضلانی افراد، با آزمون استاندارد CS-5 (Chair stand-5) و همچنین آزمون TUG (Timed up and go) ارزیابی شد. به منظور تحلیل داده ها، از نرم افزار SPSS نسخه 18 در سطح معنی داری 5/0 =? استفاده شد.
نتایج روش های آماری تحلیل واریانس، با اندازه گیری مکرر و تحلیل واریانس یک طرفه، نشان داد که تمرین ارتعاش کل بدن به طور معنی داری زمان انجام دادن آزمون CS-5 (05/0 > P) و آزمون TUG (05/0 > P) را کاهش می دهد. برای آزمون CS-5 سه جلسه تمرین ارتعاش کل بدن در هفته، به طور معنی داری عملکرد عصبی- عضلانی افراد را نسبت به دو گروه دیگر بهبود بخشید (05/0 > P). همچنین برای آزمون TUG سه جلسه تمرین ارتعاش کل بدن، موجب بهبود معنی دار عملکرد عصبی- عضلانی افراد، نسبت به سه گروه دیگر شد.
تمرینات ویبریشن تمام بدن، می تواند تاثیر معنی داری بر عملکرد عصبی- عضلانی افراد سالمند داشته باشد و احتمال افتادن و به زمین خوردن سالمندان را کاهش دهد.