بیان ایندول آمین 2و3 دی اکسیژناز در سلول های بنیادی مزانشیمی اندومتر تحت تیمار با اینترفرون گاما

سلول های بنیادی مزانشیمی به عنوان یک منبع مهم سلول های بنیادی بالغ کاربرد فراوانی در مهندسی بافت و سلول درمانی پیدا کرده اند. این سلول ها پتانسیل تبدیل به انواع بافت های دیگر را داشته و در اغلب بافت های بدن از جمله اندومتر به عنوان سلول های حمایتی وجود دارند. با توجه به جایگاه آناتومیکی سلول های بنیادی اندومتر که آنان را در مواجه با جنین قرار می دهد تصور می شود این سلول ها عامل تولید فاکتورهای مهار ایمنی در طول زمان بارداری جهت تحمل جنین باشند. در تحقیق حاضر پتانسیل خاصیت مهارکنندگی سلول های مزانشیمی اندومتر مورد بررسی قرار گرفته است.
جمعیت سلول های مزانشیمی مغز استخوان و اندومتر کشت داده شده با تراکم حدود 105× 2 سلول در هر میلی لیتر در مجاورت اینترفرون گاما با مقادیر IU/ml 100 وIU/ml 500 تیمار شدند و پس از گذشت 72 ساعت بیان ایندول آمین 2 و 3 دی اکسی ژناز (IDO) با استفاده از روش های ایمنوسیتو شیمی و Real Time PCR بررسی شد.
داده های مطالعه حاضر نشان داد که بیان ایندول آمین 2و3 دی اکسیژناز در این سلول ها در مواجهه با اینترفرون گاما نسبت به حالت بدون مواجهه به صورت معنی داری افزایش داشته است و این میزان افزایشی بیان IDO ((p=0.001 در سلول های مزانشیمی اندومتر در مقایسه با سلول های بنیادی مغز استخوان نیز بیشتر بود.
اختلاف افزایشی بیان IDO در سلول های بنیادی مزانشیمی اندومتر در مقایسه با سلول های بنیادی مغز استخوان می تواند اشاره به پتانسیل بالای سلول های بنیادی اندومتر در مهار سیستم ایمنی در هنگام پیوند داشته باشد و این سلول ها را به عنوان کاندیدای مناسبی در سلول درمانی مطرح می نماید.