تدابیر راهبردی اینترپل ایران در بهینه سازی استرداد مجرمان

امروزه حیطه ی امنیت کشورها تنها محدود به گستره ی داخلی مرزهای آن ها نیست بلکه به واسطه ی توسعه فناوری، تسهیل شرایط حمل ونقل و کم رنگ تر شدن مرزها، مجرمان بسیاری پس از ارتکاب جرم از خطوط مرزی محل رویداد جنایت گریخته و از اعمال قانون بر علیه خود جلوگیری می نمایند. لذا با توجه به اهمیت استرداد مجرمان به عنوان یکی از طرق توسعه امنیت و عدالت در سطوح ملی و بین المللی، هدف از تحقیق حاضر، شناسایی مشکلات و موانع موجود در این راه و ارائه راهکارهایی جهت بهینه سازی و توسعه استرداد مجرمان می باشد.
روش تحقیق: تحقیق حاضر از نظر هدف، از نوع تحقیقات کاربردی و از حیث روش، توصیفی می باشد. ضمن آن که به منظور تجزیه وتحلیل اطلاعات حاصله و استخراج راهبردها از روش چارچوب جامع تدوین راهبرد استفاده شده است.
مطالعات حاکی از آن است که مواردی چون موانع قانونی و نقص در قوانین موجود، کمبود هماهنگی لازم بین متولیان استرداد مجرمان، عدم انعقاد قرارداد با بسیاری از کشورها، تشریفات خاص و گسترده ی اداری در روند استرداد مجرمان از عمده موانع اینترپل ایران در تسریع روند استرداد مجرمان است.
با توجه به نتایج حاصله، یکی از مهم ترین مولفه های تاثیرگذار بر استرداد مجرمان، داشتن روابط حسنه ی دوجانبه با سایر کشور ها است. بنابراین، اتخاذ راهبردهایی چون انعقاد قراردادهای دو یا چندجانبه استرداد بین اینترپل ایران و سایر اعضا همچنین توسعه هماهنگی بین قوه قضاییه، وزارت امور خارجه و نیروی انتظامی همگام با توسعه روابط سیاسی با سایر کشورها، زمینه ساز بسترهای مطلوب جهت بهینه سازی استرداد مجرمان می باشند.