شیوع فرسودگی شغلی در ماماهای شاغل در بیمارستان ها و مراکز بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران

یکی از اختلالات شایع در محیط های کاری که تحت تنش شدید به وجود می آید، فرسودگی شغلی است و می تواند بر احساس رضایت حرفه ای و سلامت جسمی روانی افراد شاغل تاثیر منفی داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع فرسودگی شغلی در ماماهای شاغل در بیمارستان ها و مراکز بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. در این مطالعه مقطعی که در سال 1391 انجام شد، 300 نفر از ماماهای شاغل در بیمارستان ها و مراکز بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد ماسلاچ استفاده گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون های Tukey،ANOVA وT-test صورت گرفت. یافته ها حاکی از آن بود که اکثر ماماهای این مطالعه فرسودگی شغلی با شدت و فراوانی متوسط و نیز عدم موفقیت فردی در سطح بالا داشتند. بین سن و بعد مسخ شخصیت (0/03=P)، سطح تحصیلات و بعد خستگی عاطفی و بین محل کار و فرسودگی شغلی و ابعاد سه گانه آن ارتباط آماری معنی دار وجود داشت (0/05>P). رابطه آماری معنی داری بین وضعیت استخدام و وضعیت تاهل با فرسودگی شغلی و ابعاد آن به دست نیامد. به طور کلی فرسودگی شغلی با شدت متوسط در درصد بالایی از ماماها وجود داشت و در بعد عدم کفایت فردی در سطح بالا بود. لذا راهکارهایی در جهت پیشگیری و کاهش فرسودگی شغلی توصیه می گردد.