توسعه انگیزش و توانمندی آموزشگران: مدل سرمایه انسانی

در جامعه امروزی، گردش امور وابسته به سازمان ها است. سازمان ها از طریق کارکردهای اساسی خود در زمینه های انتظام، رفع نیازها، و پویایی و پیشرفت جامعه، نقشی حیاتی در استمرار چرخه حیات جوامع ایفا می نمایند. بدیهی است در این میان، کیفیت عملکرد سازمان ها اهمیتی بسزا می یابد. عملکرد سازمان ها نیز به نوبه خود متاثر از کیفیت سرمایه انسانی (در ابعاد دانش، توانش و انگیزش) آنها است. لذا لازم است برای توسعه سرمایه انسانی سازمان و به تبع، زمینه سازی برای بهبود عملکرد آن، به توسعه دانش، توانمندی و البته انگیزش نیروهای انسانی سازمان پرداخت. سازمان های آموزشی نیز از این قاعده مستثنی نیستند و خصوصا توسعه سرمایه انسانی آموزشگران اهمیتی اساسی و کارکردی حیاتی برای موفقیت سازمان یا سیستم آموزشی مورد نظر در ایفای نقش و رسالت شایسته و بایسته خود در جامعه دارد. نظر به این مهم در این مقاله تلاش خواهد شد ضمن تبیین رابطه متقابل ابعاد سه گانه دانش، توانش و انگیزش در توسعه سرمایه انسانی سیستم آموزشی، به تشریح ماهیت و جایگاه انگیزش در ارتقای سرمایه انسانی آموزشگران پرداخته شود. در ادامه، چارچوب منسجمی از ابعاد و مبانی انگیزش مبتنی بر نظریه های علمی مرتبط با موضوع ارائه خواهد شد. این چارچوب می تواند مبنایی برای درک بهتر فرایند و محتوای انگیزشی افراد در سیستم های آموزشی فراهم آورد و ما را در طراحی، اجرا و ارزیابی طرح ها و برنامه های انگیزشی برای ارتقای سطح انگیزش و به تبع آن توانمندی آموزشگران یاری نماید.